معنی حق العبور

حق العبور. [ح َق ْ قُل ْ ع ُ] (ع اِ مرکب) راهداری. حق زنجیر. || ترانزیت. (فرهنگستان).

صعب العبور. [ص َ بُل ْ ع ُ] (ع ص مرکب) دشوارگذار. دش گذار.

شعری العبور. [ش ِ رَل ْ ع َ] (اِخ) شعرای عبور. نام ستاره ای که بعد جوزا برآید. (منتهی الارب). و رجوع به شعرای عبور شود.

حق حق. [ح ِ ح ِ] (اِ صوت) حکایت صوت هکه و سکسکه ٔ آنکه بسیار گریسته است. || آواز آب در شکم و در مشک آنگاه که بجنبانند. (یادداشت مرحوم دهخدا).

حق. [ح َق ق] (اِ) (مرغ...) شب آهنگ.

پولی که برای گرفتن اجارۀ عبور از جایی یا کشوری پرداخت می‌شود، ترانزیت،

راهی که به‌آسانی بتوان از آن عبور کرد، آسان‌رو،

راهی که از آن به‌سختی عبور می‌کنند،

(اسم) وجهی که بابت عبور از جاده و کوچه پردازند ترازیت.

آسانرو راهی که باساننی از آن بتوان گذشت آسان رو مقابل صعب العبور.

دشوار گذار

ترانزیت

راه دشوار

pedaggio

غیر قابل للعبور

417